29 Haziran 2012 Cuma




















KALDIRIM TAŞI

Seslendim “hınzıra”,nedir bu kırmızı taşlar,
Basılmış insan onlar,kaldırım taşı gibi,
Muntazam görünse’de hengameli dağlar kadar.
Gözü perde kaplamış,önünü görmez şimdi,



Biraz dili söz almış,koymaz’ki konuşsun,
Başı dimdik yukarda,halka seslenip dursun,
Ezildikçe bedenin,kaldırım taşı gibi,
Rüsva eylemiş dünya,kin güder karnı toksun,


Sanki yazılmış dörtlük.ol sebebim bu diye,
Kim bırakmış malını,sen gel bul diye
Aç karınla sokaklarda,basılırsın toprak,gibi
Ezildikçe  insanlar ,kaldırım, taşı gibi,

                                                                       veciye güven

6 yorum:

  1. ...Ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim;
    Gündüzler size kalsın, verin karanlıkları!
    Islak bir yorgan gibi, sımsıkı bürüneyim;
    Örtün, üstüme örtün, serin karanlıkları.N.F.K
    Şiiriniz bana üstadın kaldırımlar şiirini hatırlattı. Emeğinize yüreğinize sağlık arkadaşım.. Şiirlerinizi zevkle okuyorum.Kaleminiz daim olsun. Sevgilerimle..

    YanıtlaSil
  2. çok tşk ederim ..bu güzel yorum için ALLAH razı olsun sizden efendim Selam ve Dua ile...

    YanıtlaSil
  3. Güzel yüreğinize sağlık. güzel bir pazar diliyorum.

    YanıtlaSil
  4. Yorumunuz için tşk ediyorum..eğer ki beğendirdiysem size ne mutlu ki bana..efendim..güzel bir hafta sizinle olsun...

    YanıtlaSil