KALDIRIM TAŞI
Seslendim “hınzıra”,nedir bu kırmızı taşlar,
Basılmış insan onlar,kaldırım taşı gibi,
Muntazam görünse’de hengameli dağlar kadar.
Gözü perde kaplamış,önünü görmez şimdi,
Biraz dili söz
almış,koymaz’ki konuşsun,
Başı dimdik
yukarda,halka seslenip dursun,
Ezildikçe
bedenin,kaldırım taşı gibi,
Rüsva eylemiş dünya,kin
güder karnı toksun,
Sanki yazılmış
dörtlük.ol sebebim bu diye,
Kim bırakmış
malını,sen gel bul diye
Aç karınla
sokaklarda,basılırsın toprak,gibi
Ezildikçe insanlar ,kaldırım, taşı gibi,
veciye güven
''Yalnız'' olmasın o kelime?
YanıtlaSilanlayamadım efendim ?
YanıtlaSil...Ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim;
YanıtlaSilGündüzler size kalsın, verin karanlıkları!
Islak bir yorgan gibi, sımsıkı bürüneyim;
Örtün, üstüme örtün, serin karanlıkları.N.F.K
Şiiriniz bana üstadın kaldırımlar şiirini hatırlattı. Emeğinize yüreğinize sağlık arkadaşım.. Şiirlerinizi zevkle okuyorum.Kaleminiz daim olsun. Sevgilerimle..
çok tşk ederim ..bu güzel yorum için ALLAH razı olsun sizden efendim Selam ve Dua ile...
YanıtlaSilGüzel yüreğinize sağlık. güzel bir pazar diliyorum.
YanıtlaSilYorumunuz için tşk ediyorum..eğer ki beğendirdiysem size ne mutlu ki bana..efendim..güzel bir hafta sizinle olsun...
YanıtlaSil