VEZİRİN KIZI

Vezir konağında misafir bir derviş,
Hükmünden ceza yiyen, insan da kimmiş
Zalimlere sopası tersten değince
Kapısında misafir geri gitmezmiş

İçinde Altın yakut, bir ses işittim,
Vezirin bir güzel kızı avluda
Görünce gönlümü kaptırıp verdim,
Ah gönül bu bedene ,nelerde ettin 

Sonra çıktım yola arkamı döndüm,
Nasıl söylesem ki vezire diye,
Ben kızına körkütük aşıkta oldum
Utançtan başımı eğdim önüme

İçimde Kaldı kavurucu hasret,
Gittim üç, beş, saat döndüm geriye,
Ben bu aşktan yaşamam gitseydim şayet,
Varsın vezir öldürsün,ben sevdim diye.

VECİYA GÜVEN